هر کی میتونه چیزی رو هدیه بده که داره و هدیه ای که ما به هر کسی اهدا میکنیم از داشته هامونه. برام خیلی جالبه که وقتی به خدا فکر میکنیم که صاحب همه چیه اون به ما چی هدیه داده و چیرو باید به کی هدیه میداده که ما سرش با هم دعوامون نشه که چرا مال حسنو به من ندادی؟
وقتی که یکم نگاه میکنیم میبینیم که اونی که از همه دارا تره از همه ندارتره. یعنی خدایی که از همه بیشتر داره از همه هم کمتر داره پس اگه حال حرفامو داشتی باشی و بپرسی چطور در ادامه میبینی که میگم:
خدا چیزی بجز عشق نداره یعنی عشقی که همه چیه ولی فقط یه چیزه وقتی به این فکر میکنم که تمامی اون چیزی که توی دنیا هست با عشق محو میشه و عشق تنها عنصر ماندگاره.
وقتی عشق یعنی محو کننده ی تمامی تضادها یعنی همه چی با هم توی دستگاه مختصات عشق صفر میشه و تنها چیزی که در پایان میمونه یه نقطه است و اونم عشقه.
حالا که تنها دارایی خدا عشقه پس چی به ما هدیه داده؟
معلومه عشق
ولی توی کادوهای مختلف
مثلا به یکی عشق به روانشناسی و تحلیل داده و به یکی دیگه عشق به مهندسی و معادلات ولی در نهایت اونی که برای همه میمونه عشقه.
عاشقتونم
اینم رنگ کادوی منه
درباره این سایت